Właściwie miałam napisać o Eurowizji, ale włączając laptopa pomyślałam, że jednak zrobię post o temacie: ,,Cieszmy się z tego co mamy'', a post o Eurowizji ukaże się później.
Dlaczego wpadłam na taki akurat pomysł?



No cóż, można powiedzieć, że Facebook mnie do tego natchnął, ale godziny nauki również robią swoje. Tak notabene to teraz, 11, 12 i 13 marca będę pisała egzaminy próbne, więc nie wiem czy dam radę wyrobić się z kolejnym odcinkiem Z innej beczki.

Ale teraz przejdźmy już do tematu.

   Oczywiście, chyba każdy z nas ma w swoim otoczeniu, portalu społecznościowym czy gdziekolwiek indziej osobę, która wiecznie na coś narzeka, a to, że na święta nie dostała nowego Iphona, a to, że mama nie kupiła jej nowej bluzki, o której tak marzyła. Tak, może dla nas takie rzeczy są codziennością, ale teraz zatrzymajmy się na chwilę i pomyślmy o tym. Jesteśmy przeżarci tą nowoczesną technologią i wymagań jakie stawia nam społeczeństwo. Jeśli ktoś nie ma telefonu czy markowych ciuchów jest tak naprawdę nikim. Nasze życie jest uzależnione od pieniędzy, chcemy ich mieć coraz więcej, ale mimo to mówimy, że mamy zbyt mało pieniędzy i nie starcza nam na nic. Ludzie, myśląc o biedakach, o innych ludziach, którzy nie mają praktycznie warunków do życia wyobrażają sobie epokę kamienia łupanego i myślą, że tamta rzeczywistość ich w ogóle nie dotyczy, tak jakby żyli w zupełnie innym świecie. Niestety to nie prawda, takie rzeczy dzieją tu i teraz. Mówię na przykład o osobach mieszkających w Afryce, Kirgistanie i innych bardzo biednych krajach. Większość ludzi, którzy tam mieszkają to osoby żyjące na ulicy, wygłodzone, nie mówiąc już o tym, że nie potrafią czytać, ani pisać, bo po prostu nie ma tam warunków. Dzieci w Chinach, czy Indiach pracują przez kilkanaście godzin dziennie, a dostają marne grosze. W kilku wschodnich krajach kobiety nie mają prawa głosu. W Afryce panuje wiele groźnych chorób i nie można im zapobiec. Owszem, są wolontariusze, którzy angażują się w wiele akcji charytatywnych, ale to jedynie kropla w morzu. Nawet nie zdajecie sobie sprawy, jakie macie szczęście, że urodziliście się tutaj.
   Znam taką piosenkę Passenger - Let Her Go (pewnie wy też ją znacie), gdzie facet śpiewa, że pewne rzeczy zaczynamy dostrzegać dopiero, gdy je stracimy. Tak, to prawda.
Więc moje przesłanie w tym poście brzmi: zacznijcie patrzeć poza własne odbicie w lustrze i zanim zaczniecie narzekać jaka to okropna jest szkoła, pomyślcie o tym, że inni nie mogą się, uczyć chociaż bardzo by chcieli. Doceniajcie to, co macie, bo inni nie mają takiego szczęścia.