Dzisiejszy post będzie o tolerancji w stosunku do miłości.



Jeśli dalej wam to nic nie mówi, to nie przejmujcie się. Już wyjaśniam. Pomysł na ten post podsunął mi teledysk piosenki ,,Torn Apart'' Bastille'a (link do utworu KLIK). Piosenka jest świetna, ale dzisiaj bardziej chciałabym się skupić na teledysku. Na początku są tam ludzie, którzy mówią:
,,Love is magic''
,,Love is a dream''
,,Love makes everything happy''
,,You can love whoever you want''
,,It doesn't matter if you are black or white''
,,Love means everything''
Każde z tych wypowiedzianych zdań jest piękne, niezwykłe i inspirujące samo w sobie, lecz dzisiaj chciałabym najbardziej zwrócić uwagę na cytacie, który jest powtarzany najczęściej czyli:

,,Love is love''

Te trzy słowa znaczą bardzo wiele.
Pokazują, że nie ma znaczenia czy jesteś młody czy stary, ładny czy brzydki, gruby czy chudy, biały czy czarny, czy jesteś mężczyzną czy kobietą.
To zdanie jest wspaniałe.
Tak więc ,,Torn Apart'' zainspirowało mnie i dzisiaj będę pisać o miłości w stosunku do wieku i miłości w stosunku do różnych płci.
Zacznijmy od tego, że ludzi mają tendencję do nieakceptowania tego, co inne.
Więc kiedy słyszą, że taka Agnieszka ma chłopaka o piętnaście lat starszego myślą: na pewno leci na kasę. Materialistka. Pedofilia i patologia.
Serio?
To jest porąbane.
Porąbane jest też to, że nasze społeczeństwo totalnie nie akceptuje homoseksualistów.
Ja się pytam: dlaczego?
Przecież gdyby twoja przyjaciółka Marzena wyznała ci, że woli dziewczyny, nie byłoby trzęsienia Ziemi, ani żadnego wielkiego BUM. Nasza planeta dalej kręciłaby się wokół słońca a Marzena dalej byłaby Marzeną, twoją przyjaciółką.
Im bardziej zagłębiam się w ten temat, tym bardziej czuję, że nie należę do większości naszego społeczeństwa.
Każdy chce kochać i być kochanym. Czemu niektórym odbieramy tą możliwość?

Czy mam coś przeciwko homoseksualistom?

Oczywiście, że nie. Nie przeszkadza mi też, kiedy na przykład trzymają się za ręce w miejscu publicznym, ponieważ jest to dla mnie tak samo normalne, jak gdyby dziewczyna trzymała za rękę chłopaka.
Ogólnie rzecz biorąc uważam, że naszym kraju (ale w innych  też) związki dziewczyn traktuje się lepiej niż mężczyzn, bo wiadomo, dziewczyny to dziewczyny, to normalne, że się przytulają, pożyczają sobie ubrania, nocują u siebie, natomiast związki mężczyzn są postrzegane jak choroba.
Dlaczego narzuciliśmy tak spaczone normy?
Ostatnio czytałam książkę ,,Will Grayson, Will Grayson'' Johna Greena i doszłam do wniosku, że ta książka bardzo pasuje do dzisiejszego tematu. Jeśli ktoś jest zainteresowany dzisiejszym postem albo po po prostu chce sobie przeczytać sobie coś ciekawego, to polecam przeczytać tę książkę.
Jest tam dwóch  chłopaków, którzy nazywają się Will Grayson (obydwoje) i jeden z nich jest gejem. Jest tam jakaś scena, kiedy się całuje ze swoim chłopakiem. Do was, którzy mówicie w tym momencie ,,fuj'' przed monitorem, ja odpowiadam: Gdyby tam całowała się dziewczyna z chłopakiem nie powiedzielibyście absolutnie, zupełnie nic. A przecież nie w tym aż tak wielkiej różnicy.
Will nie ma łatwego życia.
Ale przecież nie chce zbyt wiele, chce tego, co każdy - kochać i być kochanym.
Jak sam powiedział w książce, on nie wybrał takiej orientacji. Taki już się urodził.
Więc tak podsumowując, cytat ,,Love is love'' mówi dla mnie bardzo wiele. Na końcu, gdy jeden facet mówi do kamery ,,Love is love'' i wzrusza ramionami, to dla mnie znaczy tak jakby mówił: ,,No co mam ci poradzić stary? Miłość jest miłością.''
Bez względu na wszystko.
I tak powinniśmy to interpretować.
Jeśli ktoś kogoś kocha, to niech go kocha, a my się w to nie mieszajmy, bo to nie nasza sprawa. I zanim zaczniecie kogoś nienawidzić czy dyskryminować, zastanówcie się dwa razy.